Kitabın ikinci bölümündeki kişisel hikayem, geçmişimi yeniden yazmak ve beynimdeki nöral ateşi değiştirmek için, Mercedes Sosa ile olan hayali ilişkimi nasıl kullandığımı gösteriyor.Bulduğum iyileşme yolunu anlatıyor. Herkesin kolaylıkla erişebileceği bir yol olduğunu anlatıyor. Deneyimim sizi etkilerse ve yararlı olabilirse bu benim en büyük sevincim olacak. Kitapta, Nörobilimin keşfettiklerini sadece yüzeysel olarak aktarabildim. Geçmişle ilgili algılarımızı değiştirerek, beynimizi nasıl etkileyebileceğimiz, bugünü ve geleceğimizi nasıl değiştirebileceğimiz hakkında öğrendiklerimi paylaştım. Konuyla ilgili daha fazla bilgi edinmek isteyenler için link sayfasında bir miktar ilham topladım.
Kişisel nevrobiyoloji, birbirimizle ilişki kurarken zihinlerimizin birbirini nasıl etkilediğiyle ilgilidir.Temel olarak, kişisel nevrobiyoloji, kişiliğimizi belirleyenin ilişkilerimiz olduğuna inanır ve beynimizi değiştiren tüm bu ilişkilerdir, özellikle en yakın ilişkiler. Beynimiz hiçbir zaman gelişimini durdurmaz, yakın ve sağlıklı ilişkiler yaşamımız boyunca bizi etkilemeye devam eder, aslında gelişmemizde rolleri çok büyüktür. çünkü, onlar, yeni sinir bağlarımızı güçlendirerek bize yeni deneyimler kazandırırlar ve beyin yapımızı şekillendirirler. Beynimizi bu şekilde, yaşamımız boyunca, herhangi bir zamanda, aktif olarak etkileyeceğimizi bilmek, bize umut verir. Daniel Siegel beynimizdeki sinir yollarını yeniden tasarlayarak, yaşamlarımızın öyküsünü yeniden nasıl yazacağımızı açıklıyor.
Bu fotoğraf, herşeyi anlatıyor. Mercedes “annelik” yapıyor. Çocukluğumuzda anne şefkatinden yoksun kalmışsak eğer, bu geriye kalan hayatımızda kendimizi nasıl gördüğümüzü açıklayabilir. Çocuk olduğumuz zamanlarda, ailemiz-özellikle annemiz- kendimizi görmemiz için bize ayna olur.
Değerimizi, ailemiz yada bize bakan kişinin gözündeki yansımadan anlarız.
Yetişkinler olarak, içimizdeki çocuğa, bizim göremediğimiz ilgiyi gösterebiliriz. Mercedes Sosa bana bir anne figürü oldu. Mercedes in yüzünde sıklıkla belirli bir an için ihtiyacım olan ifadeyi bulurdum ve bilgisayar ekranını dondurup, onunla konuşurdum. Mercedes Sosa ile, ihtiyacım olduğunda ve istediğim sürece, yansıtma yapabilirdim. Gözleri bana, “seni görüyorum, benim gözümde sen harikasın” derdi.
Mercedesin şarkılarını kendiliğinden düşünerek, nefesimin ritmini takip eden, uzun yavaş hareketlerle yüzümü okşamaya başladım. Kendime karşı nazik olmak ve kendime sevgi ile dokunmak, vücudumdaki oksitosinin açığa çıkmasına sebep oldu. Kendime yönelik sevecen ve kabul eden bir tutuma sahip olmak, günlük meditasyon uygulamalarımın bir parçası ve iyileşmemin anahtarlarından biri oldu. Bağlanma hormonu olarak bilinen oksitosin, stress hormonu kortizolü düşürerek, sinir sistemi üzerinde yatıştırıcı bir etkiye de sahiptir.
Mercedes Sosa yı keşfettikten sonra, hergün oturup şarkılaryla meditasyon yapardım. Düşüncelerimiz, karanlık bir odaya dağılmış mobilyalar gibidir. Farkındalığı deneyimlemek, acı çekmemek ve düşüncelerimizle karşılaşmamak için ışığı yakmak gibidir. Düşüncelerimizin çoğu otomatik olarak gerçekleşir ve ruh halimizi, duygularımızı ve davranışlarımızı etkilemede büyük bir güce sahiptir. Düşünceli olmak, geri adım atmak, düşünce ve duygularımızı, onları yargılamaksızın gözlemlemek ve onların gerçekliğine inanmaktır. Farkındalık, yargısız ve sevecen bir şekilde anın içinde olmaktır.
Mercedes in şarkıları beni rahatlattı ve bana huzur verdi. Bazen de bana enerji verdi, beni umutlu ve mutlu etti.Mutluluğumuz için müziğin ne kadar değerli olduğunu tahmin edemezsiniz. Müzik bize, duygularımızla bağlantıya geçmenin ve bunu ifade etmenin yollarını gösterir. Bu da beynimizin bir bölümünce salgılanan ve bize kendimizi iyi hissettiren bir kimyasal olan depomin salınımını tetikler. Mercedes Sosa, sesinin, insanlık için bir teselli olarak kullanıldığının farkındaydı. Bir gazeteciye, bazen şarkı söylerken iyileştiğini hissettiğini söylemişti.
Ben ve Mercedes Sosa da olduğu gibi, hayali bir ilişki, gerçek yaşam ilişkilerinin yerini alamaz. Ancak benim “anne yaramı” iyileştirmede harikalar yarattı. Çünkü beyin, algı ile gerçekliğin ayrımını yapamaz. Bunun için biz, hayalgücümüzü bilinçli olarak kullanırız.Mercedes Sosa yı sevecen bir anne olarak hayal etmek beni, hem fiziksel, hem duygusal olarak iyileştiren olumlu bir yanıt oluşturdu.
Daniel Siegel, UCLA Tıp Fakültesinde Klinik Psikiatri Profesörüdür ve Kişilerarası Nevrobiyoloji alanında çığır açan kişidir. Daha fazla bilgi edinmek için, kitabın psikolojik temalarını destekleyen oynatma listesini ziyaret edebilirsiniz.
